ΦΟΥΚΟΥΣΙΜΑ: ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ «ΤΣΕΡΝΟΜΠΙΛ» ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ, ΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΜΑΣ

Ο πυρηνικός εφιάλτης επανέρχεται στην Ιαπωνία ύστερα από τις ολέθριες επιπτώσεις του μεγάλου σεισμού και του φονικού τσουνάμι μετατρέποντας τις συνθήκες σε δραματικές για ολόκληρο τον κόσμο. Ήδη, σύμφωνα με τα λεγόμενα των Ιαπώνων υπευθύνων η κατάσταση έχει ξεφύγει εκτός ελέγχου, φτάνοντας στο σημείο να ζητήσουν τη βοήθεια της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας. Σίγουρα ένας ή ίσως και δυο από τους πυρηνικούς αντιδραστήρες του πυρηνικού εργοστασίου Φουκουσίμα έχουν υποστεί μερική τήξη του πυρήνα τους με σημαντική απελευθέρωση ραδιενεργούς ακτινοβολίας[1]. Σε αυτήν τη διεύθυνση το γερμανικό site του περιοδικού Der Spiegel έχει μια εξαιρετική γραφική απεικόνιση του ραδιενεργού καπνού στην περιοχή της Ιαπωνίας που δείχνει τον τρόπο και την κατεύθυνση στην οποία κινείται.

Καθώς σημειώνονται απανωτές εκρήξεις στους αντιδραστήρες του πυρηνικού εργοστασίου Φουκουσίμα αλλά και σε άλλο πυρηνικό εργοστάσιο, και το ραδιενεργό νέφος έχει φτάσει στο Τόκιο κι ενώ τα επίπεδα της ραδιενεργούς μόλυνσης έχουν παράλληλα τετραπλασιαστεί, η ανθρωπότητα θα πρέπει να αναλογιστεί – ακόμη μια φορά – τις τραγικές και εξαιρετικά επικίνδυνες συνέπειες της πυρηνικής τεχνολογίας[2].

Σήμερα σχεδόν το 17% της παγκόσμιας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας προέρχεται από την εκμετάλλευση της πυρηνικής ενέργειας. Όλα δείχνουν ότι αν δεν μετανοήσουμε, θα είναι πολύ αργά. Σε χώρες όπως η Γαλλία, αυτό το αργά ίσως να έχει έρθει ήδη. Οι ψευδο-επιστημονικοί ισχυρισμοί για την παγκόσμια υπερθέρμανση είναι γεγονός ότι έχουν συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό στο φλερτ των πολιτικών ηγεσιών με το πυρηνικό λόμπι.

Το Τσερνομπίλ που σημάδεψε  βαρύτατα την ανθρωπότητα και συνεχίζει να τη βασανίζει ακόμη μοιάζει να έχει ξεχαστεί με ευκολία. Απότοκος της σοσιαλιστικής κληρονομιάς που χρησίμευε μέσω μιας εκτεταμένης νοοτροπίας οργανωμένης ανευθυνότητας στη διαιώνιση μιας ολοκληρωτικής εξουσίας έδειξε με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο το που οδηγούμαστε. Είναι ακριβώς ό,τι βλέπουμε ανάγλυφα σήμερα παγκοσμίως σε πολλά επίπεδα: η ατομική πρωτοβουλία και η υπευθυνότητα έχουν εκμηδενιστεί. Είναι το σοσιαλιστικό μέλλον που πολλοί ονειρεύονται μέσα στην πραγματικά συντριπτική άγνοιά τους για την ανθρώπινη βιοφυσική θωράκιση.

Την ίδια ανεύθυνη συμπεριφορά παρακολουθούμε σήμερα από χώρες όπως η Ρωσία και η Κίνα που προμηθεύουν με πυρηνική τεχνολογία καθεστώτα επικίνδυνα και απάνθρωπα, όπως το Ιράν[3], η Βόρεια Κορέα αλλά και τελευταία η Τουρκία που παρά το νεοοθωμανικό της παραλήρημα[4] αλλά και το ασταθές γεωλογικό περιβάλλον η Ρωσία πριμοδοτεί τις πυρηνικές της (κι όχι μόνο) φιλοδοξίες. Καθόλου περίεργη συμπεριφορά αν φανταστούμε το πώς διαχειρίζονται τόσα χρόνια οι ίδιοι τα πυρηνικά τους απόβλητα.

Η Κίνα ήδη λειτουργεί 13 πυρηνικά εργοστάσια ενώ έχουν προγραμματιστεί άλλα 20. Μέσα στην παντελώς ανεύθυνη και εγκληματική λογική αυτού του καθεστώτος που επενδύει σε φαραωνικά έργα όπως το φράγμα «Τρεις Χαράδρες» που γκρεμίζουν τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων και μετατρέπουν ραγδαία το ζωντανό φυσικό περιβάλλον σε πραγματική έρημο, οι πυρηνικές φιλοδοξίες αυτής της χώρας συνιστούν τεράστιο κίνδυνο για ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Δυστυχώς, μικρά ή μεγάλα πυρηνικά ατυχήματα συμβαίνουν από τη δεκαετία του ’50 έως και σήμερα. Ωστόσο, μόνο σήμερα βιώνει αυτός ο πλανήτης μια εξωφρενική κατάσταση με υπερπληθώρα πυρηνικών αντιδραστήρων σε ολόκληρο τον κόσμο και την ταυτόχρονη εξάπλωση πυρηνικών όπλων που μπορεί να φτάσουν και στα πιο επικίνδυνα και παρανοϊκά χέρια ισλαμοφασιστικών καθεστώτων.

Από την άλλη, η λεγόμενη Ρυθμιστική Επιτροπή Πυρηνικής Ενέργειας των Η.Π.Α. (NRC), η οποία ορίζει τις προδιαγραφές κατασκευής και λειτουργίας των αντιδραστήρων και των ελέγχων στις Η.Π.Α., είχε ομολογήσει στα μέσα της δεκαετίας του ’80, «ότι η κατάρρευση σε κάποιον πυρηνικό αντιδραστήρα των ΗΠΑ τα επόμενα 20 χρόνια έχει 50% πιθανότητα να συμβεί.»

Σύμφωνα με τις έρευνες του πυρηνικού επιστήμονα Έρνεστ Στέρνγκλας ως αποτέλεσμα της ραδιενεργούς μόλυνσης από τις πυρηνικές δοκιμές της περιόδου 1951-1966 στις Ηνωμένες Πολιτείες συνέβησαν δύο με τρία εκατομμύρια εμβρυϊκοί θάνατοι και 375.000 θάνατοι κατά το πρώτο έτος της ζωής πάνω από το αναμενόμενο.

Ο ίδιος επιστήμονας διαπίστωσε επιπλέον, ότι το τοπικό ραδιενεργό νέφος προκαλούσε περισσότερες συγγενείς δυσπλασίες και παιδική λευχαιμία. Σε μεταγενέστερες έρευνες ο  Στέρνγκλας διαπίστωσε ακόμη ότι κοντά σε περιοχές με μεγάλα πυρηνικά εργοστάσια παρουσιαζόταν ανησυχητική αύξηση του καρκίνου. Επίσης, διαπίστωσε μείωση της γνωστικής λειτουργίας στα παιδιά εκείνα που είχαν εκτεθεί κατά τη γέννησή τους στο ραδιενεργό νέφος. Μεγαλύτερη συχνότητα κρουσμάτων παρατήρησε στις δυτικές πολιτείες των Η.Π.Α. όπου είχαν τη μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης ραδιενεργού νέφους. Η μείωση της γνωστικής λειτουργίας εξηγείται επιστημονικά λόγω της επερχόμενης μείωσης της έκκρισης ορμόνης του θυρεοειδούς αδένα από τη λήψη μέσω των τροφών ραδιενεργούς ιωδίου 131, ορμόνη η οποία είναι εξαιρετικά απαραίτητη για την εγκεφαλική ανάπτυξη του κυοφορούμενου βρέφους. Αυτές οι παρατηρήσεις έγιναν το 1963, 18 χρόνια μετά τη Χιροσίμα. Ωστόσο, η μηχανιστική επιστημονική κοινότητα, ύστερα από τις τραγικές συνέπειες που σημείωσε ο Στέρνγκλας επιμένει να τις αρνείται με το επιχείρημα της λεγόμενης «στατιστικής σημαντικότητας».

Όμως το Τσέρνομπιλ είναι ακόμη εκεί. Πτηνά που ζουν κοντά στον πρώην πυρηνικό αντιδραστήρα του Τσερνομπίλ έχουν κατά μέσο όρο πέντε τοις εκατό μικρότερο εγκέφαλο σε σχέση με άλλα πτηνά από άλλες περιοχές. Η επίδραση αυτή είναι πιο έντονη σε μικρά πουλιά. Επιστημονικές έρευνες που έχουν διεξαχθεί καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η ραδιενέργεια αποτελεί την αιτία για την συρρίκνωση του εγκεφάλου. Ωστόσο, δεν μπορούν να διευκρινίσουν τον ακριβή μηχανισμό που γίνεται αυτό.

Σε μια γερμανική έκθεση το 2006, διαβάζουμε ότι στις μολυσμένες περιοχές του Τσερνομπίλ τα παιδιά είναι πολύ αποδυναμωμένα παρά τον  κανονικό σχολικό αθλητισμό. Για παράδειγμα, στη Λευκορωσία υγιές θεωρείται μόνο το 20% από αυτά  τα παιδιά, σύμφωνα με το Υπουργείο Υγείας. Επίσης, σύμφωνα με την ουκρανική κυβέρνηση, 1.000.000 παιδιά είναι άρρωστα εξαιτίας του Τσέρνομπιλ.

Τα παιδιά στην ηλικία των δώδεκα ετών πάσχουν από υψηλή αρτηριακή πίεση και γαστρίτιδα. Παρατηρούνται συχνές παθήσεις στα νεφρά και το νευρικό σύστημα και διάφορες άλλες αρώστειες. Το υψηλά επίπεδα καισίου στα παιδιά μπορούν να οδηγήσουν σε καταρράκτη και σκλήρυνση των αιμοφόρων αγγείων στο μάτι. Η ραδιενεργός μόλυνση προκαλεί επιβεβαιωμένα διαταραχές στο ανοσοποιητικό σύστημα και την ορμονική ισορροπία του οργανισμού τους. Μόνο στη Λευκορωσία επλήγησαν 600.000 παιδιά.

Οι επιδράσεις της ραδιενεργούς ακτινοβολίας όμως έχουν κι άλλες μορφές. Παιδιά και νέοι, μπορεί να εμφανίσουν καθυστέρηση στην ανάπτυξη του ενός χεριού ενώ η άλλη πλευρά αναπτύσσεται κανονικά. Αυτές οι διαταραχές θεωρείται ότι οφείλονται στην ανεπάρκεια του ανοσοποιητικού συστήματος γι’ αυτό κι έχουν βαφτιστεί από τους ειδικούς ως «AIDS του Τσέρνομπιλ».

Ο Ράιχ με το «Πείραμα Όρανουρ» που διεξήγαγε πίστευε αρχικά ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει θεραπευτικά την αντίδραση Όρανουρ[5], όπου με κατάλληλες δόσεις, εφαρμογή και προσεχτικό έλεγχο, θα μπορούσε να βγάλει στην επιφάνεια ακόμη και να γιατρέψει τυχόν λανθάνουσες ασθένειες. Πίστευε ότι θα μπορούσε ακόμη και να ανοσοποιήσει τον πληθυσμό κατά των επιδράσεων της πυρηνικής. ενέργειας. Όμως, στη συνέχεια αποδείχθηκε ότι η μακροχρόνια έκθεση στην Όρανουρ (όπως για παράδειγμα αν άφηνε για μεγάλο χρονικό διάστημα ένα μιλιγκράμ ραδιενεργού υλικού σ’ ένα μεγάλο οργονοσυσσωρευτή) έχει καταστρεπτικά αποτελέσματα. Αν και το «Πείραμα Όρανουρ» επαλήθευσε το γεγονός ότι η ατομική θεωρία περί «μοριακής» βασικής δομής του σύμπαντος είναι αβάσιμη τα συμπεράσματα σχετικά με την ιατρική της χρήση ήταν μάλλον απαισιόδοξα. Για την αντίδραση Όρανουρ έφτανε μόνο η απλή έκθεση του ραδιενεργού υλικού σε μια υψηλά οργονοτικά φορτισμένη ατμόσφαιρα. Επιπλέον, τα αποτελέσματα των πειραμάτων του Ράιχ με ποντίκια, τα οποία είχαν εκτεθεί σε συνθήκες Όρανουρ, απέδειξαν τη θεραπευτική δράση της προληπτικής υπερέκθεσης σε υψηλά οργονοτικά φορτισμένη ατμόσφαιρα. Με βάση μάλιστα τις σχετικές παρατηρήσεις του στο μικροσκόπιο διαπιστώθηκε ότι  ό λ α  τα νεκρά ποντίκια είχαν ως κοινό χαρακτηριστικό ένα χαμηλό επίπεδο βιοενεργειακής φόρτισης.

Κάποια από τα πειραματικά ευρήματα του Ράιχ, ωστόσο, είναι εξαιρετικά ανησυχητικά.  Σύμφωνα με τον ίδιο «δεν υπάρχει κανένα μέτρο προφύλαξης κατά της οργονοενέργειας (OR) που «τρελαίνεται» όταν ερεθιστεί από την ραδιενεργό ακτινοβολία (NR), μια και η ενέργεια OR διαπερνά τα πάντα, ακόμη και τους μολυβένιους, τούβλινους ή πέτρινους τοίχους οποιουδήποτε πάχους. Τα σημερινά μέτρα ασφαλείας, όπως εφαρμόζονται από το σχέδιο Ατομικής Ενέργειας, δεν είναι αποτελεσματικά στην αντίδραση ORANUR. Όταν συμβούν οι επιδράσεις της ORANUR, εισδύουν μέσα απ’ τον αέρα σα να κατακλύζουν, αλυσιδωτά, την μια περιοχή μετά την άλλη.» Από την άποψη αυτή οι πυρηνικοί σταθμοί λειτουργούν ως συνεχείς συσσωρευτές οργόνης (αποτελούμενοι από το εξωτερικό οργανικό υλικό – το σκυρόδεμα – και το εσωτερικό μεταλλικό – το χάλυβα) που περιέχουν στο εσωτερικό τους τα πιο ραδιενεργά πυρηνικά υλικά. Με βάση αυτό το γεγονός, δημιουργούν μια συνεχή, αλυσιδωτή σαν τσουνάμι, αντίδραση ORANUR που επεκτείνεται στις γύρω περιοχές.

Τα παραπάνω έχουν ως συνέπεια σε αυτές τις περιοχές να γίνονται αισθητά στους παρατηρητές κάποια βασικά χαρακτηριστικά που αναλύθηκαν με πολύ παραστατικό τρόπο από τον Βίλχελμ Ράιχ: η «σιγαλιά», η «ψυχρότητα» και η απουσία της στιλπνότητας και του σπινθηρισμού στην ατμόσφαιρα. Όπως χαρακτηριστικά γράφει, «μια «σιγαλιά» και μια «ψυχρότητα» απλώνεται στο τοπίο, που σκιαγραφείται πολύ καλά σ’ αντίθεση με τις γύρω περιοχές που δεν έχουν προσβληθεί. Η σιγαλιά εκφράζεται μ’ ένα αληθινό σταμάτημα των εκφράσεων της ζωής στην ατμόσφαιρα. Τα πουλιά σταματούν το κελάηδημα, οι βάτραχοι σταματούν το κρώξιμό τους. δεν υπάρχει πουθενά κανένα ίχνος ζωής. Τα πουλιά πετάνε χαμηλά ή κρύβονται στα δέντρα. Τα ζώα σέρνονται στο έδαφος πολύ αργά. Τα φύλλα των δέντρων και οι βελόνες στα πεύκα δείχνουν πολύ «λυπημένα». Κρέμονται, χάνουν τη στυτικότητά τους. Κάθε ίχνος σπινθηρισμού ή στιλπνότητας  εξαφανίζεται από τις λίμνες και τον αέρα. Τα δέντρα δείχνουν μαύρα, σα να πεθαίνουν.  Στην πραγματικότητα η εντύπωση που δίνει το τοπίο είναι της σκοτεινιάς, ή καλύτερα, της ψυχρότητας. Δεν είναι κάτι που «ήρθε στο τοπίο». Μάλλον, είναι ο σπινθηρισμός της Ζωής που ΒΓΗΚΕ απ’ το τοπίο.» («Χειρόγραφα Οργόνης (Το Πείραμα Όρανουρ)», Σπηλιώτης, 1977).

---

[1] Ο βαθμός σοβαρότητας του πυρηνικού ατυχήματος στη Φουκουσίμα της Ιαπωνίας έφτασε το 6 στην επτάβαθμη διεθνή κλίμακα πυρηνικών και ραδιολογικών συμβάντων.

[2] Παρά τις αρχικές διαβεβαιώσεις των μηχανικιστών επιστημόνων το περιστατικό περιγράφεται ως  το αμέσως χειρότερο από το Τσέρνομπιλ πυρηνικό ατύχημα.

[3] Εδώ και μερικά χρόνια έχει αναπτυχθεί ένα τρίγωνο συνεργασίας μεταξύ Ρωσίας-Ιράν-Κίνας φανερώνοντας εκτός από τις κοινωνικοπολιτικές τους συγγένειες και τις κοινές τους φιλοδοξίες.

[4] Για όσους τρέφουν ακόμη αυταπάτες καλό θα ήταν να προσέξουν ένα απόσπασμα από την ομιλία του λαλίστατου Υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου το 2009 στο Σεράγεβο, ο οποίος δήλωνε ευθαρσώς: «Θέλουμε μια νέα Βαλκανική, που θα βασίζεται στον πολιτικό διάλογο, στην οικονομική αλληλεξάρτηση και συνεργασία, στην ενσωμάτωση, στην πολιτισμική αρμονία και ανοχή. Αυτά είναι τα οθωμανικά Βαλκάνια. Θα επανεγκαθιδρύσουμε αυτά τα Βαλκάνια. Οι οθωμανικοί αιώνες των Βαλκανίων είναι μια επιτυχημένη ιστορία (sic!). Σήμερα πρέπει να την επανεφεύρουμε».

[5] Ο όρος Όρανουρ είναι ένα ακρωνύμιο που συντίθεται από τις λέξεις οργόνη (orgone) και πυρηνική ενέργεια (nuclear energy) και σημαίνει την υπερδιεγερμένη οργονοενέργεια λόγω της αλληλεπίδρασής της με την πυρηνική ενέργεια. Αποτέλεσμα αυτής της αλληλεπίδρασης είναι ο σχηματισμός DOR (Θανατηφόρα Οργονοενέργεια).